Korona Sistemi Temel olarak korona işlemi, metal ve plastik yüzeyleri yapışkan özellikler vererek işleme yeteneği nedeniyle endüstriyel pazara sunuldu, böylece çeşitli yüzeylerde her türlü baskı veya yapıştırma işlemi kolayca gerçekleştirilebilir.

Daha doğrusu korona işlemi bir malzemenin yüzey gerilimini etkili bir şekilde arttırmak için kullanılır.

Malzemeye yüksek frekanslı korona deşarjı uygulanarak yüzeyi yapıştırıcılara, mürekkeplere ve kaplamalara karşı çok daha kolay etkilenebilir hale gelir.

Tedavi edilmesi gereken malzeme elektronik korona deşarjının önünde ortaya çıkar. Bu, oksijen moleküllerinin atomik bir forma parçalanmasıyla sonuçlanır. Böylece atomların, işlenen malzemede bulunan molekül uçlarıyla bağlantısına izin veriyoruz. Böylece o malzemenin yüzeyi kimyasal olarak aktif hale gelir. Bununla birlikte, korona işleminden geçmiş bir yüzeyin kaplanmadığı, sıralı olarak sınırlanmadığı veya üzerine baskı yapılmadığı sürece zaman geçtikçe kalitesinin bozulmasının muhtemel olduğu gerçeği akılda tutulmalıdır.

Baz giderme, depolama koşullarına ve işlenen malzemenin türüne bağlıdır. Bir malzemenin yüzeyinin işlenmesinde kullanılan ekipmanın ve gücün maliyeti, süreçte önemli bir rol oynar. Bunlar, malzemenin hızına, yanıt verebilirliğine, genişliğine ve işlem gerektiren kenar sayısına bağlıdır.

Korona tedavisi genellikle aşağıdaki gibi malzemelerden yapılmış yüzeylerin işlenmesini içerir:

Polipropilen

Vinil

Folyolar

Polietilen

Metalize yüzeyler

Kağıt

PVC

Karton stoğu

PET

ve benzeri diğer malzemeler

YAPIŞMA SORUNLARININ NEDENLERİ NELERDİR?

Bunların hepsi yüzey gerilimi ve “ıslanma” adı verilen bir terimle ilgilidir. Bir sıvının bir malzemeyi iyi mi yoksa zayıf mı ıslattığı hem sıvının hem de alt tabakanın kimyasal yapısına bağlıdır. Aşağıdaki grafiğe bakarsanız, düşük ve yüksek yüzey enerjisi arasındaki karşılaştırmanın bir resmini ve ilgili ‘dyne’ seviyesini göreceksiniz.

Korona Sistemi

Temas Açısı Corona yüzey işlemi

Dyne seviyesi, mN/cm veya dyne/cm cinsinden ölçülen yüzey enerjisidir ve alt tabakanın sıvı yapışmasına izin verme yeteneğini gösterir; dyne seviyesi ne kadar düşükse o kadar kötüdür ve dyne seviyesi ne kadar yüksekse mürekkep veya cila o kadar iyidir yapışacak. Ve hemen, farklı malzemelerin farklı temel din seviyelerine sahip olduğunu ve ayrıca amaçlanan uygulamaya bağlı olarak farklı din seviyeleri gerektirdiğini görebilirsiniz.

BU SORUNLARI NASIL ÖNLEYEBİLİRİM?

Temel görev, daha iyi yapışmayı sağlamak için alt tabakanın yüzeyini “ikna edecek” şekilde değiştirmektir. Bu, ıslatma sürecini optimize etmek için malzemenin basılması, kaplanması. Lamine edilmesinden hemen önce yüksek frekanslı bir elektrik deşarjıyla işliyoruz. Bu, evrensel olarak ‘korona yüzey işlemi’ olarak bilinen. Hem son derece verimli hem de uygun maliyetli olduğu kanıtlanan şeydir.

CORONA YÜZEY İŞLEMİ NASIL ÇALIŞIR?

Ayrıca Basit bir ifadeyle, substrat yüzeyinin moleküler yapısını değiştirerek çalışır. İnsan yapımı sentetik bir malzeme olan plastik, molekül zincirlerinden oluşur. Bu zincirler yüzeyde bağlanma için çok az fırsat sunar ve ıslanabilirliği arttırmak için açılmaları gerekir. Yakın mesafeden plastik yüzeye yüksek frekanslı bir deşarjın yönlendirilmesi, molekülleri bozar ve onu oksitler. Boşalma, karbon molekülleri arasındaki bağlantıyı böler ve karbonil gruplarını oluşturmak için oksijeni ekler. Oksijenin bir kısmı plastiğin yüzey katmanına girerek yapışmayı iyileştirir, geri kalanı ise çıkarılması gereken ozonu oluşturur. Yeni oluşturulan karbonil grupları daha yüksek bir yüzey enerjisine sahiptir ve bu, sıvı ile plastik arasındaki kimyasal bağlantıyı (dyne/cm) geliştirir. En önemlisi, korona yüzey işlemi malzemenin gücünü veya görünümünü ne azaltır ne de değiştirir.